உன் கவிதைப்பெண் யாரடா...

உன்னிடம் காதலை சொல்லாமல் தோற்றுப்போனது...
நான் மட்டும் இல்லை பெண்ணே..
என் கவிதைகளும்தான்..

உனக்காக எழுதப்பட்டவை என்று தெரியாமலேயே..
என் அத்தனை கவிதைகளையும் படித்து பாராட்டிவிட்டு கேட்கிறாய்..
அந்த கவிதைக்கெல்லாம் சொந்தக்காரி யாரென்று...

இதயம்....

நினைவோடு போராடிய நாட்கள்  போதும்...
கனவிலும் அவளோடு வாழ்ந்தது போதும்...
காணும் இடமெல்லாம் அவள் பின்பம் கண்டது போதும்..
கவிதையில் அழுதே உன் காலம் போனது போதும்...

தொலைந்த கனவுகளை தேடி தேடியே...
நீ வாழ்வை தொலைத்தது போதுமென்று....
என் இதயமே ஒரு நாள் கேட்டுகொண்டது....

நானும் வேறு வழியின்றி வெறுக்க தொடங்கிவிட்டேன்...
என் இதயத்தை....

உன்னை தேடி என் கவிதைகள்...

என் ஒட்டு மொத்த கவிதைகளும் சொல்லும்...
என் காதலின் ஆழம்...
அதில் ஒரு கவிதையை கூட நீ வாசிக்காமல் போனது...
என்றோ நான் செய்த பாவம்...             

பித்தனாய் அலைகிறேனம்மா...

காதல் ஒருவனை கவிஞனாக்கும்...
கிறுக்கனாய் அலைய வைக்கும்...
பேரழிவிலும் சிரிக்க வைக்கும்..
பேரின்பத்திலும் அழ வைக்கும்..
தனிமையில் வாழ வைக்கும்...
தன்னந்தனியே பேச வைக்கும்..

இதில் ஏதேனும் ஒன்று நடந்திருந்தால்
பிழைத்திருப்பேன் பெண்ணே..
அத்தனையும் மொத்தமாய் என்னுள் நடந்ததாலோ என்னவோ....
இன்னமும் உன் நினைவுகளோடு.. பித்தனாய் அலைகிறேனம்மா...                  

காவல் தெய்வம்....

எங்களை காப்பாய் என்றுதானே...
உன் கையில் ஆயுதங்கள் கொடுத்து வணங்கினோம்...
அத்தனை ஆயுதங்களையும்...
குத்தகைக்கு விட்டு வாழ்கிறாயா என்ன..

வன்முறையிலும் வழிப்பறி கொள்ளையிலும்..
எங்கள் கழுத்துக்கு நேராக
வீசப்படும் ஆயிதங்கள் எல்லாமே..
உன்னிடம் காவலுக்கு கொடுக்கப்பட்டவைதானே...

இன்னொரு காதல் கதை...

யாரிடம் சொல்லி வைப்பது..
இந்த காதல் கதையை....

எழுத்துக்குள் அடக்கி எளிதாய் சொல்லும் அளவுக்கு...
நான் காதலிக்கவில்லை....

இதயத்தில் பூட்டி வைத்து இருக்கின்ற நாளை கழிக்க...
நெஞ்சுக்கு சக்தியில்லை...

ஏனென்று சொல்லாமல் நீ என்னை பிரிந்துவிட்டாய்...
யார்வந்து சொன்னாலும் உன்நினைவு பிரியவில்லை....

நீ என்னை மறுத்ததற்கும்...
நான் உன்னை மறப்பதற்கும்...
காரணங்கள் கிடைக்கவில்லை.....

விழியோரமாய் வழியும் கவிதைகள்...

உன்னை நினைத்து நினைத்தே...
கவிதைகள் எழுதி பழகியதாலோ என்னவோ....
இப்போதெல்லாம் உன்னை நினைத்தால் மட்டுமே...
கவிதைகள் பிறக்கிறது...

என்னிடம் கவிதை கேட்கும் யாருக்கும் தெரிவதில்லை...
அந்த கவிதைகள் எழுதப்படுவது...
என் கண்ணீர்த்துளிகளில் என்று...

கவிதையில் வாழ்கிறேன்...

என் தோழி ஒருத்தி கேட்கிறாள்....
எப்படி எழுதினாய் இத்தனை கவிதைகளை என்று...

நான் கல்லடிப்பட்டு சினம்கொண்டதில்லை...
காயப்பட்டு கண்கலங்கியதில்லை...
காதல் தோல்வியும் எனை உடைத்ததில்லை....
ஏமாற்றங்கள் எனை வதைத்ததில்லை....

உள்வாங்கும் காயங்களை எல்லாம்...
நான் கவிதையாய்தான் பிரசவிக்கிறேன்...
கண்ணீரை விடவும் அதிகமாய்...
இந்த கவிதைகளைத்தான் நம்புகிறேன் பெண்ணே.....

மாயைதானே....

உன் காதல் கடவுளுக்கு சமமானது பெண்ணே....

கடவுளை போலவே அதுவும்...
இருப்பதாய் ஒரு மாயைதானே....

காரணம் தேட வேண்டாம்

என் கவிதைக்கு யாரும்
காரணங்கள் தேட வேண்டாம்...

நான் வசந்த காலத்திலும்
வறுமை பற்றி எழுதுவேன்...
கல்யாண மேடையிலும்
காதல் தோல்வியை பாடுவேன்...
காவி உடை அணிந்தபின்னும்
கடவுள் கல்லென்று சொல்வேன்..
 

என் கவிதைகளுக்கு யாரும்..
காரணங்கள் தேட வேண்டாம்..
அர்த்தம் புரிந்தாலே போதும்...

முகநூல்....

நீ உயிரோடு இருக்கும் போதே....
உன் முகபுத்தகத்தை மூடிவிடுதல் நல்லது....
இல்லையென்றால் உன் இரங்கல் கூட்டம்...
இங்கேயே நடந்து முடிந்துவிடும்...

புல்லாங்குழல்..

 

  

வாழ்க்கை ஒரு புல்லாங்குழல் போல...

காதை வருடும் இன்னிசை பிறப்பது இங்கேதான்...
அறுக்கப்பட்ட ஒரு மூங்கிலின் சோகமும் இங்கேதான்...

வாழ்ந்துதான் பார்ப்போமே...

வறுமை தானே... பழகிக்கொள்வோம்....
பசித்தால் என்ன... பகிர்ந்து உண்ணுவோம்....
ஏமாற்றமா.... எதிர்கொள்வோம்....
அவமதிப்பா..... தாங்கிக்கொள்வோம்.....

வாழ்க்கை வலிக்கத்தான் செய்கிறது...
வாழ்ந்துதான் பார்ப்போமே...
இதற்கெல்லாமா கடவுளை அழைப்பது....

ஈழத்தின் கொடுமை பார்த்தே இறங்கி வராத கடவுள்...
உனக்கும் எனக்குமா வந்துவிட போகிறார்....

தொலைந்த கனவுகள்...

பத்து வயசு சிறுமி
ஆடுவதும் பாடுவதும்...
கைத்தட்டல் வாங்குவதும்
பரிசு வாங்கி போவதும்....
பார்ப்பதற்கு அழகாய்தான் இருக்கிறது....

உதிரிக்காய் பொறுக்குவதிலும்
ஒட்டுப்பால் சேர்ப்பதிலும்....
சிக்கி சீரழிந்து போன
என் எஸ்டேட்டு வாழ்வை நினைத்துப்பார்க்கையில்....
அழுகை தான் வருது....

பாழாய் போன வறுமை

வயித்துப்பசியில் கூட பெரிதா ஒன்னும் வலிக்கவில்லை....
பெத்தவ வைத்திய செலவுக்கு வழியில்லாம தவிச்சபோதுதான்
அதிகமா வலிச்சது...
இந்த பாழாய் போன வறுமை.....

உன்னால் தான்...

உன்னை தேடி என் பயணம்...
உன்னால் தான் என் ஜனனம்....
உன்னை நினைத்தே நாட்கள் நகரும்....
உன்னை மறந்தால் அன்றே மரணம்.....

ஏப்ரல் மாத நினைவுகள்...

அந்த ஏப்ரல் முதல் தேதி நினைவிருக்கா உனக்கு....
காதலிப்பதாய் சொல்லிவிட்டு....
மறுநொடியே குறும்புப் பார்வையோடு என்னிடம்....
"ஏப்ரல் பூல்" சொல்லிச்சென்றாய் அன்று....

உனக்கு தெரியுமா பெண்ணே....
அந்த ஏப்ரல் மாதத்து முட்டாள்...
இன்னும் உன் பொய்யில் தான் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறான்...